Een driftbui, ik denk dat elke ouder ze wel kent en al meermaals heeft meegemaakt.
Je kind is boos, en gilt en huilt alles bij elkaar, en dat soms om voor jou een kleine reden. Bedenk dan eerst wat voor ons klein lijkt, kan voor hen heel groots zijn. De voor ons kleinen dingen zijn voor hun, hun grootste uitdagingen in het leven.
Vaak komt ontstaat een driftbui niet eens per se om de net voorafgaande situatie, maar is het de druppel, op alle voorgaande situaties waar je kind mee te dealen had. Of omdat het zich op die momenten niet vellig genoeg voelde om zijn verdriet of frustratie te uiten hierover, of omdat zijn verdriet en frustratie afgekapt werden.
Het is spanning die zich opbouwt, en dan ineens komt het er full force uit.
En dan? Hoe ga je hiermee om? Sommige zullen zeggen, negeer het, het houdt vanzelf op, sommige zullen zeggen, dat je er tegenin moet gaan want het is een toneelstuk en gespeeld drama om z’n zin door te drijven.
Ik hoor ze helaas nog veel te vaak om me heen, en m’n haren gaan daar echt van overeind staan. Want het is niet gespeeld of zin door drijven, je kind heeft het moeilijk met de situatie die voor hem zo groot voelt, en kan zijn emoties niet meer reguleren.
En dan ben jij als ouder de veilige haven, die hierin mag begeleiden. En nee dat is niet altijd makkelijk en kan veel (energie) van je vragen.
Er zijn, aanwezig zijn. Laat je kind voelen en weten dat je er bent voor hem. Dat je begrijpt waarom het hem zo raakt en hij niet weet hoe hiermee om te gaan. En meer hoef je vaak op zo’n moment niet te zeggen, wees aanwezig met een open houding.
Het ene kind wil meteen getroost worden, en bij de ander lijkt het averechts te werken en word hij alleen maar bozer of gaat zich letterlijk afzetten of slaan. Dit hoef je niet toe te laten, je kan hierin aangeven dat je kind absoluut boos mag zijn maar dat slaan niet gewenst is, en je een ander geen pijn mag doen. Je kan je hierin liefdevol afweren en begrenzen. Maar blijf in verbinding.
Als je kindje eenmaal gekalmeerd is, kan je de situatie bespreken. Goh, wat gebeurde er? Had je het moeilijk omdat je geen koekje mocht, en dat wilde je zo graag? Of, was je nog teleurgesteld dat X niet kon spelen vandaag?
Bedenk altijd, het is vaak opgebouwde spanning, een voorafgaande situaties die komt tot de driftbui. En je hoeft ook zeker hierbij niet altijd toe toegeven aan dat wat zorgden voor het broken cookie. Maar door in verbinding te blijven en je kind hierdoorheen te begeleiden, zal je kind zich gehoord voelen, veilig voelen. En door het er over te hebben als je kind gekalmeerd is, leert je kind emoties te herkennen en te benoemen. En zal het op den duur minder snel in een hevige driftbui “schieten”.
En lieve ouder, wees je ook bewust dat jij ook maar een mens bent, en het helemaal oké is als het niet altijd lukt om vanuit deze manier te begeleiden. Wij zijn ook maar mensen! Met gevoelens en soms 0 energie. <3
Reactie plaatsen
Reacties